Palec trzaskający - przyczyny, objawy i leczenie we Wrocławiu

Czujesz narastający ból palców? Ból tak narasta, że trudno Ci utrzymać w dłoni szczotkę do włosów, długopis czy kubek z herbatą?  Codzienne czynności stały się wyzwaniem? Pokonaj je razem z doświadczonym fizjoterapeutą. Pomożemy Ci skutecznie i trwale wrócić do sprawności.

Choroba narządu ruchu, nazywana potocznie „palcem trzaskającym”, bardzo często jest również określana mianem „palca strzelającego”, „przeskakującego” lub „zatrzaskującego”, bądź zakleszczającego zapalenia ścięgien. Schorzenie to najczęściej obejmuje palec serdeczny i kciuk, rzadziej palec wskazujący, środkowy bądź mały. Patologia rozwija się zazwyczaj w obrębie jednego palca, choć istnieją przypadki, gdy proces chorobowy obejmuje ich więcej – zarówno w jednej, jak i w obu rękach.

Zespół trzaskającego palca rozwija się na tle wcześniej wspomniany stanu zapalnego, który dotyczy więzadła obrączkowego. Z kolei owa struktura jest związana ze ścięgnami mięśni zginaczy palca u ręki, które znajdują się na wysokości stawu śródręczno-palcowego. Stan zapalny prowadzi do powstania obrzęku wokół ścięgna, co skutkuje rozwojem włóknistego pogrubienia. To natomiast powoduje utrudnienie wsuwania ścięgna do pochewki, prowadząc do ograniczenia ruchomości stawowej.

Jakie są przyczyny palca trzaskającego?

Mechanizm powstawania nadal nie został precyzyjnie określony. W przebiegu licznych badań wyłoniono jednak szereg czynników ryzyka, które sprzyjają rozwojowi tych zmian chorobowych. Zakłada się, że jedną z głównych przyczyn są powtarzające się mikro-urazy o charakterze mechanicznym oraz stany przeciążeniowe mięśni ręki. Tak więc, na rozwój tego schorzenia najbardziej narażeni są muzycy, osoby zajmujące się robótkami ręcznymi (dzierganie na drutach, szydełkowanie), pracownicy biurowi oraz niektórzy sportowcy.

Kolejną grupą czynników zwiększających ryzyko występowania zakleszczającego zapalenia ścięgien są po prostu inne choroby. Takie, jak amyloidoza, cukrzyca, dna moczanowa, mukopolisacharydoza czy reumatoidalne zapalenie stawów, które mogą pogłębiać ryzyko rozwoju tego schorzenia. Innym, równie ważnym czynnikiem predysponującym do pojawienia się zespołu palca zatrzaskującego jest płeć. Lekarze potwierdzają, że kobiety są o wiele bardziej narażone na tego typu zmiany chorobowe, szczególnie te między 40. a 60. rokiem życia.

Jakie są objawy palca trzaskającego?

Początkowo choroba może ujawniać się jako bezbolesne ograniczenie zakresu ruchu zgięcia i wyprostu palca. Zaburzenie to jest jednak ściśle połączone z wyraźnym trzaskiem w trakcie wykonywania jakiejś czynności, co świadczy o przeskoczeniu chorego ścięgna pod więzadłem obrączkowym. Z czasem, zgrubiałe od otarć ścięgno wytworzy bolesny guzek, który jest wyczuwalny w obszarze stawu śródręczno-paliczkowego po stronie dłoni.

Wraz z postępem zwyrodnienia, ból może stać się bardziej rozlany i towarzyszyć ruchom palca. Początkowo występuje głównie w trakcie wykonywania ruchu wyprostu, jednak z czasem zaczyna być odczuwane przez cały czas, także podczas spoczynku. Często występuje również wyraźne zaczerwienienie skóry w obrębie chorego palca, a także opuchlizna.

Stopniowe blokowanie ruchomości palca prowadzi do postępującego ograniczenia jego siły mięśniowej. W efekcie chory często „pomaga “sobie drugą ręką przy wykonywaniu niektórych czynności palcami chorej kończyny. Osłabienie siły mięśniowej oraz ograniczenie ruchomości mogą z czasem skutkować powstaniem przykurczów stawowych, co może z kolei prowadzić do całkowitego upośledzenia funkcji ręki.

Jakie są metody leczenia palca trzaskającego?

W procesie leczenia palca trzaskającego bardzo istotna jest trafna diagnoza we wczesnych etapach choroby. Diagnostyka palca trzaskającego ma na celu nie tylko potwierdzenie słuszności podejrzeń dotyczących jego występowania, ale – dodatkowo – różnicowanie tego zespołu z innymi jednostkami chorobowymi. Mowa tu o takich schorzeniach, jak choroba de Quervaina, przykurcz Dupuytrena czy podwichnięcie stawu międzypaliczkowego bliższego lub środręczno-palcowego. Dlatego nawet przy charakterystycznych objawach potwierdzonych badaniem palpacyjnym ręki, dla upewnienia się co do diagnozy zaleca się zrobienie dodatkowego badania USG.

Samo leczenie jest bezwzględnie związane z charakterem patologii. W przypadku występowania stanu zapalnego tylko w obrębie jednego palca i gdy czas jego trwania jest krótszy niż pół roku, należy zastosować leczenie zachowawcze. W celu opanowania obrzęku warto rozważyć manualny drenaż limfatyczny by pobudzić naturalną trofikę organizmu. Wzmożone napięcie można z kolei wyrównać, stosując techniki z zakresu terapii manualnej. Pod okiem doświadczonego fizjoterapeuty, który także poprowadzi odpowiedni medyczny trening terapeutyczny, powrót do pełnej sprawności jest jak najbardziej możliwy – i to bez inwazyjnych zabiegów.