Dysplazja stawu biodrowego przyczyny, objawy i leczenie we Wrocławiu

Dysplazja stawu biodrowego to wada wrodzona, a nieleczona może utrudniać dziecku chodzenie, powodując utykanie, co z kolei przykłada się na dalsze problemy z układem ruchu w późniejszym wieku, Takie, jak – na przykład – zmiany zwyrodnieniowe. Choć choroba ma podłoże genetyczne, to wpływ na rozwój tego zaburzenia może mieć wiele czynników, w tym także te działające już w okresie płodowym. Nieprawidłowe ułożenie płodu, wszelkie zaburzenia hormonalne w organizmie matki, komplikacje podczas samego porodu – to tylko część czynników ryzyka. Właśnie jednak przez działanie hormonów, to dziewczynki są bardzie narażone na zachorowanie.

Jakie są objawy dysplazji stawu biodrowego?

Dysplazja stawu biodrowego wiąże się z szeregiem niepokojących objawów, które często występują naraz. Najbardziej widocznym z nich jest uwypuklenie okolicy krętarza większego (w okolicy uda). Towarzyszyć mu może różnica długości względnej kończyn, przy czym wydłużona będzie noga po stronie zwichnięcia stawu biodrowego. Co za tym idzie, pojawia się też asymetria fałdów udowych, pośladowych oraz warg sromowych. Niestety, objawy nie ograniczają się jedynie do estetyki, ale związane są z zaburzeniami, funkcjonalnymi w tym z ograniczeniem zdolności odwodzenia kończyny dolnej. Niewłaściwa ustawienie nóg oznacza również zaburzony chód – utykający, w przypadku jednostronnego zwichnięcia lub kaczkowaty, gdy problem jest po obu stronach ciała. Z czasem dysfunkcje mogą się przenosić na wyżej umiejscowione struktury anatomiczne, przyczyniając się między innymi do rozwoju hiperlordozy (pogłębienia krzywizny kręgosłupa w dolnym odcinku). Odpowiednio przygotowany lekarz specjalista lub fizjoterapeuta może przeprowadzić testy specyficzne dla dysplazji i zdecydować o rozpoczęci terapii. Takie testy pozwalają potwierdzić (lub wykluczyć) objaw przeskakiwania, czyli wyczuwalne przemieszczanie się głowy kości udowej podczas kontrolowanego ucisku na zgięte i przywiezione nogi. W badaniu można też wychwycić przeskakiwanie głowy kości udowej poza panewkę stawu biodrowego i jej powrót do pierwotnego ustawienia, co pozwala potwierdzić rozpoznanie dysplazji.

Jakie są przyczyny dysplazji stawu biodrowego?

Na wystąpienie dysplazji stawu biodrowego składa się zazwyczaj wiele czynników. Predyspozycje genetyczne połączone z powikłaniami podczas ciąży i porodu są tutaj podłożem choroby. Warto nadmienić, że dziewczynki są bardziej narażone na wystąpienie dysplazji stawów biodrowych niż chłopcy oraz dzieci, których rodzeństwo także cierpi na dysplazję. Wystarczy czasem, że do tego dojdzie miednicowe ułożenie podczas porodu naturalnego i pojawia się dysfunkcja. Choroba jest jednak szybko wykrywalna i stwierdzana często już podczas pierwszego badania na oddziale noworodkowym. A za szybką diagnostyką idzie momentalnie wdrożona terapia, by jak najbardziej zwiększyć szanse na powrót dziecka do sprawności.

Jakie są metody leczenia dysplazji stawu biodrowego?

Gdy jednak nie wykryto żadnych nieprawidłowości tuż po porodzie, ale jednak w trakcie dalszego rozwoju pojawiły się niepokojące objawy, aby zdiagnozować schorzenie należy udać się do lekarza ortopedy i wykonać badania USG stawów biodrowych. Jest to kluczowe, gdyż wcześnie postawiona diagnoza daje szansę na całkowite wyeliminowanie schorzenia. Samo leczenie dysplazji u noworodków może być poprowadzone przez zastosowanie tzw. szerokiego pieluchowania, które wymusza pozycję „żabki” – z nogami zgiętymi pod kątem prostym i rozłożonymi na boki. Można zastosować inny sprzęt by uzyskać podobny efekt: szyny Koszli, bądź upręż Pawlika. U dorosłych problem ten kwalifikuje się jednak do leczenia operacyjnego. Oprócz pieluchowania, warto również rozważyć wizytę u fizjoterapeuty. Doświadczony fachowiec oceni, jak ustawia się cały tułów oraz miednica dziecka. Stosując delikatne techniki z zakresu masażu oraz terapii manualnej można działać w tym obszarze w celu wyrównania napięć w tkankach miękkich, pomagając przywrócić prawidłowe ustawienie w stawie, by pracował optymalnie.